5 λάθη που κάνετε και «χάνετε» τους φίλους σας

Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε δεδομένα όχι μόνο τα πράγματα που έχουμε αποκτήσει στη ζωή μας αλλά και τους...
..ανθρώπους που έχουμε γύρω μας...
Κάτι τέτοιο είναι άδικο αλλά και ένας τρόπος να τους απομακρύνουμε από κοντά μας.

Πώς..;

Όταν γινόμαστε κτητικοί. Είναι το πιο συχνό λάθος για να μείνουμε χωρίς φίλους.
Πολλές φορές προσπαθούμε να αλλάξουμε τους φίλους μας βάζοντας τους σε δικά μας καλούπια. Δεν σεβόμαστε τις δικές τους ανάγκες, προτεραιότητες, επιθυμίες. Αρκούμαστε μόνο στον εαυτό μας.
Προσοχή, μην μπερδευτείτε εδώ και ρωτήσετε «Από πότε το να κοιτάει κανείς τον εαυτό του είναι κακό;» γιατί η απάντηση είναι πως το να αγαπά και να προσέχει κάποιος τον εαυτό του είναι μείζονος σημασίας, καθώς μέσα από αυτήν την αγάπη μαθαίνει να ενδιαφέρεται και τους άλλους γύρω του.
Συνεπώς, το θέμα εδώ είναι άλλο.

Τις περισσότερες φορές είμαστε ισχυρογνώμονες και θέλουμε να περνάει πάντα η άποψή μας, να γίνεται πάντα το δικό μας και δεν κάνουμε ποτέ πίσω. Δεν ξέρουμε δηλαδή να υποστηρίξουμε τη σχέση, να είμαστε διαλλακτικοί, να βρίσκουμε εναλλακτικές λύσεις και να μην τραβάμε τα πράγματα στα άκρα. 

Οι ανθρώπινες σχέσεις όμως δεν είναι παιχνίδι εξουσίας. «Υπακούν» σ΄άλλες θεωρίες και έννοιες.

Χρησιμοποιούμε τους φίλους μας για να τονίσουμε τα δικά μας χαρακτηριστικά υποβιβάζοντας και συκοφαντώντας τα δικά τους.

Είμαστε κυκλοθυμικοί. Δεν μπορούν να μας εμπιστευτούν και να νιώσουν ασφαλείς μαζί μας.

Τέλος, όταν κάνουμε επίδειξη των όσων έχουμε. Όταν θέλουμε δηλαδή να φαινόμαστε και να είμαστε το επίκεντρο της προσοχής και έτσι κάνουμε όλους τους άλλους να αισθάνονται μηδενικά μπροστά μας. 

Επίσης και όταν είμαστε εξαιρετικά ανταγωνιστικοί. Θέλουμε να είμαστε πάντα εμείς οι πρώτοι, οι καλύτεροι, αυτοί που έχουν δίκιο, αυτοί που περνάει η άποψή τους κλπ.Συνεπώς, καταλήγουμε στο ότι για να είμαστε τελικά φίλοι θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε ουσιαστικά για τους ανθρώπους που έχουμε επιλέξει να υπάρχουν στη ζωή μας. 

 

Να νοιαζόμαστε για τις ανάγκες και τα θέλω τους και να μην τους χρησιμοποιούμε προκειμένου να ικανοποιήσουμε μόνα τα δικά μας.

 

 

 

tro-ma-ktiko